Opisz w jaki sposób dokonuje się wspólnego wyrównania współrzędnych i oceny dokładności punktów osnowy pomiarowej sytuacyjnej z wykorzystaniem obserwacji pozyskanych na drodze geodezyjnych pomiarów terenowych bezpośrednich, precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS oraz danych archiwalnych PZGIK o odpowiedniej dokładności?

W przypadku osnów pomiarowych, których dane obserwacyjne zostały pozyskane zarówno w drodze geodezyjnych pomiarów bezpośrednich jak i metodami pomiarów satelitarnych, stosuje się metodę łącznego wyrównania tych danych obserwacyjnych.

Wykonanie wyrównania:
Przy opracowaniu wyników pomiarów osnowy pomiarowej:
- Do wyrównania osnowy pomiarowej przyjmuje się łącznie dane obserwacyjne oraz inne dane PZGiK o odpowiedniej dokładności
- Wyniki pomiaru przed wyrównaniem podlegają redukcji ze względu na:
o Stałe błędy instrumentalne
o Odchylenia stanu środowiska w trakcie pomiaru od warunków idealnych, normalnych lub założonych
o Pochylenie terenu
o Przyjęty system odniesień przestrzennych
- Dane obserwacyjne przy ich wyrównaniu podlegają matematycznemu zrównoważeniu, a więc trzeba im nadać wagi w zależności od ich dokładności.
- Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.

Ocena dokładności:
Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.
Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.

Podstawa prawna:
RMSWiA w sprawie standardów [...]

Może ktoś ma jakiś pomysł co można jeszcze tutaj dopisać?

Zastosowanie techniki GPS obok obserwacji klasycznych prowadzi do wyrównywania sieci zintegrowanych. Przed przystąpieniem do obliczeń należy sprowadzić wszystkie obserwacje do wspólnej przestrzeni matematycznej.

Przestrzeń matematyczna, w której będą prowadzone obliczenia może być:
1. trójwymiarowa – realizowana przez trójwymiarowe układy współrzędnych, np.: elipsoidalnych (B, L, H), kartezjańskich geocentrycznych (X, Y, Z) bądź lokalnych topocentrycznych (x, y, H),

2. dwuwymiarowa (płaska). Układem dwuwymiarowym może być:
- układ współrzędnych geodezyjnych elipsoidalnych B, L,
- państwowy układ współrzędnych prostokątnych płaskich: 2000, 1992, 1965.

3. jednowymiarowa, która definiuje przyjęty układ wysokości normalnych (Amsterdam, Kronsztad 86, Kronsztad 60).