W jaki sposób ocenia się stałość punktów odniesienia przy pomiarach przemieszczeń pionowych w celu stwierdzenia stabilności układu odniesienia. Co należy rozumieć pod tym określeniem?
Identyfikacja układu odniesienia jest to proces analityczny bądź analityczno - graficzny, polegający na poszukiwaniu w zbiorze potencjalnych punktów podzbiorów punktów wzajemnie nieprzemieszczonych, na podstawie odpowiednio przetworzonych wyników pomiarów okresowych.
Kryterium wzajemnej stałości - warunek bądź zespół warunków nałożonych na pewne wielkości będące funkcjami wyników obserwacji w sieci kontrolnej, umożliwiających wyłonienie podzbioru potencjalnych punktów odniesienia o przemieszczeniach wzajemnych nie wykraczających poza granice wynikające z dokładności pomiaru.
Identyfikacja układu odniesienia metodą badania stałości par reperów względem siebie polega na:
- znalezieniu wzajemnego przemieszczenia dla wszystkich kombinacji par potencjalnych reperów odniesienia oraz błędów średnich tych przemieszczeń,
- wartość wzajemnego przemieszczenia dwóch punktów nie może przekroczyć wartości krytycznej (przyjęte kryterium wzajemnej stałości zwykle wynosi podwójny lub dwu i półkrotny błąd średni pomiaru),
- punkty, dla których spełnione jest to kryterium przyjmujemy za bazę odniesienia,
- badamy kryterium istotności, jeżeli przemieszczenia są nie istotne to prowadzimy łącznicę między reperami; jeżeli są istotne to brak łącznicy,
- im więcej łącznic od danego reperu do innych tym lepiej (bardziej stabilny reper).
Podstawa prawna:
- PN-N-02211:2000 - Geodezja. Geodezyjne wyznaczenie przemieszczeń. Terminologia Podstawowa
- Instrukcja techniczna G-3. Geodezyjna obsługa inwestycji
