Kiedy w ewidencji gruntów oznacza się działki w formie ułamków a kiedy numerami kolejnymi?
W obszarze obrębu lub arkusza ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniona przez jej numer w postaci liczby naturalnej. W razie podziału nieruchomości nowo powstałe działki oznacza się numerem w postaci ułamka q/p, w którym w liczniku (q) wpisuje się numer ewidencyjny działki pierwotnej, zaś w mianowniku (p) najmniejszą liczbę naturalną wyróżniającą każdą nową działkę.
Starosta w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru geodezyjnego i kartograficznego może przyjąć inny niż określony powyżej, dotychczas stosowany sposób oznaczania działek ewidencyjnych powstałych w związku z podziałem nieruchomości, jeżeli sposób ten zapewnia unikalność oznaczeń tych działek w granicach obrębu oraz ich oznaczanie liczbami naturalnymi lub ułamkami zwykłymi, w których zarówno licznik, jak i mianownik są liczbami naturalnymi.
W przypadku połączenia działek ewidencyjnych lub podziału nieruchomości, składającej się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych, w którym nie uwzględniono dotychczasowych granic działek ewidencyjnych przebiegających wewnątrz tej nieruchomości, nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się kolejnymi, niewykorzystanymi w danym obrębie, liczbami naturalnymi.
Numery działek ewidencyjnych, które w wyniku zmiany granic obrębów znalazły się w granicach innego obrębu, przyjmują postać:
- kolejnych liczb naturalnych niewykorzystanych do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie albo
- liczb naturalnych lub ułamków zwykłych utworzonych w wyniku dodania do liczb naturalnych lub licznikówułamków zwykłych, którymi dotychczas oznaczone były te działki, stałej wartości, stanowiącej krotność liczby 1000, niewykorzystanej dotychczas do numeracji działek ewidencyjnych w tym obrębie.
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (§ 9)